Zaterdag 19 november was in Eindhoven een bijeenkomst georganiseerd door het Gewestbestuur. In een volle zaal werden per acclamatie het verkiezingsprogramma voor de Provinciale Staten vastgesteld, de lijst met kandidaten voor de Provinciale Staten en voor de drie Waterschappen. Er was slechts 1 motie op het verkiezingsprogramma van de Waterschappen. Goed gewerkt dus door alle commissies!
Ook alle lijsttrekkers en kandidaten presenteerden zichzelf. In dit bericht speciale aandacht voor de speech van Ward Deckers, onze lijsttrekker voor de Provinciale Staten, zijn speech lees je hieronder:
“ Beste partijgenoten,
Ik heb de afgelopen maanden veel nagedacht of ik deze rol op me zou willen nemen. En dan ga je terug naar wat mij drijft. Om te beginnen, ik houd van deze provincie. Ik voel me een Brabander. Ik ben opgegroeid in Boxmeer, woonde een hele tijd in Breda en woon nu samen met mijn gezin, mijn vrouw en drie kleine kindjes in Vught. En daarnaast: We staan voor geweldig grote inhoudelijke uitdagingen. Woningbouw, energie. Ik kom daar dadelijk op terug.
Maar wat mij ten diepste drijft, is toch de ongekend grote tegenstellingen in onze samenleving. Het grote wantrouwen tegen de overheid. Een sterke overheid die juist nu nodig is voor zoveel mensen in onze provincie. Een tijd die vraagt om stevige verdelingskeuzes op weg naar een nieuwe balans. Keuzes voor Brabanders en niet alleen industrie. Keuzes voor gezondheid en niet alleen economie. Keuzes voor leefbaarheid, Keuzes voor OV-bereikbaarheid, niet alleen voor de stad, maar ook het platteland. Dat vraagt een sterke sociale politiek.
Bovendien wordt het debat gekaapt door de populisten. Zelfs in de Staten. Dat maaakt dat ik me zorgen maak. En mijn manier van omgaan met zorgen is proberen er iets aan te doen. En daarom sta ik hier.
En wat heb ik daar dan tegenover te zetten? Ik denk dat het meer dan ooit nodig is dat politici helder én begripvol zijn.
Laat ik beginnen met begripvol. Begripvol is voor mij iets minder directe stellingname, en iets meer oprechte interesse. En dat betekent ook interesse in diegenen waarmee je het op voorhand niet eens bent. Hoe moeilijk dat ook is. Want ik geloof oprecht dat achter al de vreselijk lelijke retoriek die dagelijks over ons wordt uitgestort, ook de realiteit van een grote groep Brabanders schuil gaat. Ik zie het als mijn en onze opdracht om daar continu nieuwsgierig naar te zijn. Of het nu de boeren zijn die in de stikstof aanpak jaren lang wisselend overheidsbeleid zien samenkomen. Of het zijn de Brabanders in probleemwijken die in iedere asielzoeker een huizen-inpikker zien. Ik kan het onzin vinden, ik wil wel blijven zoeken naar wat deze emotie losmaakt.
Begrijp me goed. De populisten bieden ons geen enkele oplossing. En alle splinters die de afgelopen jaren uit Forum voor Democratie zijn geëxplodeerd zijn minimaal net zo scherp. Van JA21 tot de Boer Burger Beweging, Het ziet er misschien allemaal net iets anders uit, het smaakt hetzelfde. We maken er Brabant niet mee klaar voor de toekomst. Laten we daar ook helder over zijn.
Helderheid dus. Dat begint bij de vaststelling dat we ons de komende jaren moeten verhouden tot de ontwikkelingen om ons heen en daar naar handelen. Dat is, als je het mij vraagt de kracht van de provincie. Die ietwat saaie bestuurslaag die samen met gemeenten, waterschappen en de rijksoverheid meebouwt aan de toekomst. In Brabant gaan de verkiezingen wat mij betreft over balans. Balans vraagt om verdeling. Een eerlijke verdeling.
Om te beginnen: Een eerlijke verdeling op de woningmarkt. Het is niet normaal dat alleen Brabanders die twee of drie keer modaal verdienen een huis kunnen kopen. Het is niet normaal dat de wachtlijsten voor sociale huur in gemeenten oplopen tot ver boven de 10 jaar. En daar kunnen en moeten wij de komende jaren andere keuzes in maken. Ik lees dan dat in Brabant 130.000 woningen erbij moet bouwen. Dat is leuk, denk ik dan. Maar de motivatie om nu echt heel snel in actie te komen is wat mij betreft dat achter deze getallen schuil gaat dat op dit moment levens van zo veel Brabanders stil staan.
Voor mij dichtbij: Het leven van Ellen. Al jaren een baan in de zorg, maar woont nog bij haar ouders. Komt nog steeds samen met haar vriendje gretig oppassen op onze kinderen omdat het enige moment is dat ze samen kunnen zijn. Het leven van gescheiden ouders, die noodgedwongen bij elkaar in huis blijven wonen omdat er simpelweg geen andere mogelijkheden zijn. Met alle pijnlijke gevolgen van dien. Dit vraagt om keuzes. Dat vraagt om een provincie die niet later, maar nu al keuzes maakt voor de toekomst van deze mensen. Bijvoorbeeld door grootschaliger vergunningen af te geven om de bouw van nieuwe betaalbare woningen te versnellen. Of door gemeenten te helpen procedures te versnellen. Of door Brabantbreed gestandaardiseerde, duurzame, prefab-woningen aan te kopen. Om op deze manier niet alleen te versnellen, maar ook de prijs betaalbaar te houden. Dat vind ik een eerlijke balans op de woningmarkt.
En daarnaast: een nieuwe balans op de Brabantse arbeidsmarkt. Het is niet normaal dat de bedrijvigheid van verschillende sectoren zo een grote impact heeft op omgeving en omwonenden, zonder dat het substantieel bijdraagt aan fatsoenlijke werkgelegenheid. Ik denk bijvoorbeeld aan de blokkendozen langs de snelweg, of de agro industrie. Het economisch getij is aan het schuiven. Toekomstgerichte werkgelegenheid in onze provincie heeft wat mij betreft de komende jaren topprioriteit. Bijvoorbeeld door MKB-bedrijven te ondersteunen met gerichte programma’s. Of door werkzoekenden te ondersteunen met toekomstgerichte opleidingen.
En tot slot, een eerlijkere balans tussen natuur en gezondheid aan de ene kant. En economische ontwikkeling aan de andere kant. Het is niet normaal dat de luchtkwaliteit in onze provincie achteruit holt vanwege de intensieve veehouderij. Het is niet normaal dat Brabanders hierdoor ziek worden en eerder doodgaan. Dat maakt mij echt heel boos. Ik ben bereid met begrip te kijken en luisteren naar de situatie van boeren. Ik begrijp hoe moeilijk het is om je toekomst bedreigt te zien worden. Ik begrijp dat de agrarische sector niet over één kam te scheren is. En ik begrijp heel goed dat er meerdere sectoren aan de beurt zijn op dit dossier. Maar helderheid over dat de grenzen van de natuur en gezondheid bereikt zijn, is wat mij betreft het begin van een eerlijkere balans. We kunnen ons niet langer verschuilen achter juridische trucjes. We moeten samenwerken aan oplossingen die voor veel partijen verdraagzaam zijn, maar over de richting moeten wij glashelder zijn. Wij willen een nieuwe en eerlijkere balans.
Ik ga afronden. Begripvol en helder dus. En, zo fair moeten we ook zijn. Dat kunnen we pas kracht bij zetten als wij een relevante speler zijn in het provinciehuis. Ik heb met veel bewondering gekeken naar de wijze waarop wij de afgelopen jaren effectief zijn geweest in de toren in Den Bosch. Een dikke dankjewel aan mijn voorgangers, de huidige fractie is daarvoor zeker op zijn plaats.
Ons verhaal kracht bij zetten, kunnen we ook beter als wij niet de enige partij zijn die dit geluid verkondigd. Volgende week bestaat PvdA-GL Vught 25 jaar. De club waar ik de laatste jaren voorzitter ben. Ik zie daar dagelijks hoe twee partijen elkaar kunnen versterken. Ik kijk hoopvol naar de samenwerking met veel partijen in het provinciehuis. Maar naar die met GroenLinks nog wel het meeste.
Tot slot. Op 15 maart gaat Brabant naar de stembus. We kunnen het ons ook echt wel een heel stuk makkelijker maken als wij iets groter worden. We gaan voor 5 zetels. En daarom doe ik vooral ook een groot beroep op jullie. Om de komende maanden begripvol en helder ons verhaal uit te dragen. De straat op te gaan. De sociale én traditionele media te benutten om ons te laten zien.
Op mij kunnen jullie rekenen. Ik weet zeker dat ik namens de hele lijst spreek als ik zeg dat zij er ook klaar voor zijn. Ik heb er ontzettend veel zin in.”
